تبیین حکمرانی خوب در نهج البلاغه با رویکرد روشی زمینه گرا
تبیین حکمرانی خوب در نهج البلاغه با رویکرد روشی زمینه گرا
نویسندگان
دکتر خلیل اله سردارنیا و حمید شاکری
چکیده
در این تحقیق، نگارندگان درصدد تحلیل و بررسی حکمرانی خوب و شاخصهای آن در نهج البلاغه با رویکرد نظری - روشی زمینه گرایی یا اجتماع گرایی هستند. به دو دلیل، این رویکرد در بین رویکردهای نظری- روشی در داخل پارادایم تفسیری انتخاب شد: 1. برخلاف آنها، این رویکرد قائل به تعدد گفتمانی و مبانی متغیر در معرفت شناسی نیست 2. مفروضات این رویکرد مبنی بر خوانش «متن» مرتبط با «بستر یا زمینه» با مبانی ثابت هستی شناختی و معرفت شناختی و اهمیت محوری نظام معنایی، ارزشی و فرهنگی در اجتماع یا جامعهای مشخص، با موضوع این نوشتار، مناسبتر به نظر میرسند. لذا موضوع حکمرانی خوب در نهج البلاغه در قالب یک الگوی کاملاً مطلوب فرا زمانی و فرا مکانی در بستر یک جامعه توحیدی اسلامی و پذیرش مشروط و وضعیت مند تمام شاخصهای امروزین این مفهوم در اندیشه سیاسی غرب ترسیم شده است.
** برای دسترسی به اصل مقاله اینجا کلیک نمایید.
یا
** برای دسترسی به اصل مقاله اینجا کلیک نمایید.
ارسال دیدگاه