استاد شاکری

دوازدهم آذرماه روز تصویب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران گرامی باد

دوازدهم آذرماه روز تصویب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران گرامی باد

 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مبین نهادهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه ایران بر اساس اصول و ضوابط اسلامی است که انعکاس خواست قلبی امت اسلامی می باشد. ماهیت انقلاب عظیم اسلامی ایران و روند ‎ مبارزه مردم مسلمان از ابتدا تا پیروزی که در شعارهای قاطع و کوبنده همه قشرهای مردم تبلور می‌یافت این خواست اساسی را مشخص کرده و اکنون در طلیعه این پیروزی بزرگ ملت ما با تمام وجود نیل به آن را می‌طلبد.

روز 12آذر ماه «روز قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران» نام گرفته است، از آن رو که با تأکیدات مستمر حضرت امام خمینی(ره) و به دنبال آن  افتتاح مجلس خبرگان قانون اساسی در 29مردادماه 1358و تلاش بدون وقفه نمایندگان محترم این مجلس، نهایتاً قانون اساسی اولیه جمهوری اسلامی آماده و در 11آذر همان سال به آرای عمومی گذاشته شد و نتیجه تصویب ملت در 12آذر اعلام گردید. آن چه در این میان همانند همه اقدامات حضرت امام خمینی(ره) شایسته درس آموزی است، اهمیت دادن به حقوق مردم و اصالت قائل شدن برای رأی و نظر آنان در مسائل اجتماعی و سرنوشت سیاسی خویش است. چنانچه در آن فضا و با آن مقبولیت ایشان هر نظری را مطرح می کرد، نه تنها مورد پذیرش که مورد استقبال اکثریت مردم ایران قرار می گرفت و لااقل در آن مقطع زمانی چندان حرف و حدیثی را به دنبال نداشت. اما او که در جهت استیفای حقوق مردم  و واگذاری آن به خودشان آن همه تلاش به کار برده و نظام طاغوتی شاهنشاهی را که برای مردم حقی قائل نبود، در همین راستا مضمحل کرده و نظام نوپای جمهوری اسلامی را بنیان نهاده بود، طبیعی است که در جهت استقرار درست و سالم آن در بهترین وجه کوشش خود را به کار گیرد و راه هرگونه خطرات احتمالی را سد سازد. یکی از زمینه های کاری در این مورد همین تصویب قانون اساسی می باشد که به طور مداوم و تا نهائی شدن و حتی سالها بعد از آن هم در کانون توجه وعنایت وی قرار داشت و هرچه سالم تر و بالنده تر بودن آن وجهه نظر و همتش بود. سفارش اولیه به نمایندگان مجلس خبرگان قانون اساسی در مورد خصوصیات قانون اساسی جامع  و بند بند آن هریک در بطن خود جامعیت نگاه، آینده نگری و نگاه همه جانبه به مسائل توسط آن وجود عزیز را بیان می کند:    

نمایندگان محترم مجلس خبرگان باید همه مساعى خویش را به کار برند تا قانون اساسى جامع و داراى خصوصیات زیر باشد:

الف- حفظ و حمایت حقوق و مصالح تمام قشرهاى ملت، دور از تبعیضهاى ناروا؛

ب- پیش‏بینى نیازها، منافع نسلهاى آینده، آن گونه که مد نظر شارع مقدس در معارف ابدى اسلام است.

ج- صراحت و روشنى مفاهیم قانون به نحوى که امکان تفسیر و تأویل غلط در مسیر هوسهاى دیکتاتورها و خودپرستان تاریخ در آن نباشد.

د- صلاحیت نمونه و راهنما قرار گرفتن براى نهضتهاى اسلامى دیگر که با الهام از انقلاب اسلامى ایران در صدد ایجاد جامعه اسلامى برمى‏ آیند.» (صحیفه امام، ج‏9، ص: 310)